من طرفدار پیاده سازی قانون و اجرای بی قید و شرط عدالت هستم، اما به همان میزان باور دارم که اجرای گزینشی قانون و عدالت نه تنها باعث نهادینه شدن آنها نمی شود بلکه همان مفهوم انتزاعی در ذهن ما را نیز دچار خدشه می کند.برای همین هم با حمله ای که برخی به رییس دولت کردند که ملاک باید قانون باشد نه کابینه و ... موافق نیستم.چرا که سوالاتی در ذهن دارم که مرا نمی تواند به اجرای واقعی قانون و عدالت راهنمایی کند.
اول اینکه این جرائمی که در برخی سایت ها و رسانه ها به اطرافیان رییس دولت نسبت داده می شود تقریبا همه شان مربوط به قبل از رویارویی با رهبری است.چرا تا به حال خبری از این جرائم نبود و تازه اگر کسی هم می گفت با مشت محکم سر جایش نشانده می شد.اگر دست گاه های نظارتی از این جرائم اطلاع نداشتند و یک باره پی برده اند ،صلاحیت این نهادها تا حدی خدشه دار می شود و این سوال پیش می آید که ار کجا معلوم چند سال بعد اطلاعات امروزشان نقض نشود؟و اگر از قبل اطلاع داشته اند پس چزا تا به حال کاری نکرده بودند و مگر می شود اجرای عدالت را به تاخیر انداخت و گذاشت خیانت کنندگان به بیت المال با فراغ بال بر مسند قدرت باشند.
دوم اینکه شبیه این اتهام ها به برخی دیگر از افراد نیز زده می شود اما تا به حال در هیچ دادگاهی به آنها رسیدگی نشده.حتی برخی از مسئولین با وجود شکایت از آنها پایشان به دادگاه نرسیده .خوب چرا اطرافیان احمدی نژاد جزو این استثناها نباشند؟البته ایشان و اطرافیانشان تا دو ماه پیش جزو استثناها بودند.
سوم هم اینکه چرا حالا؟شما که تا الان صبر کردی و خیلی ها را هم مستثنی ،می گذاشتی بعد از ریاست جمهوری به حسابشان می رسیدی.نکند برای انتخابات مجلس و دولت است و احساس خطر!مگر عدالت و قانون گرایی فقط برای وقتی است که به نفع مان باشد ؟(حالا بگذریم که برخی گمان می کنند که اینها جنگ زرگری برای پرشور کردن انتخابات است)
در هر صورت اگر چه در فضایی ایده آل با سخن رییس دولت مخالفم اما تا نگرفتن پاسخ صریح سوالاتم نمی توانم او را به قانون گرایی و پذیرش عدالت دعوت کنم.چون بوی دیگری به مشامم می رسد و بنا ندارم بازی بخورم.
